این مقاله در مورد ادبیات ایران پیش از اسلام می باشد.
مجموعه فعّالیّتهای ادبی ایرانیان باستان که به دو صورت شفاهی و مکتوب و به تمامی زبانهای ایرانی است.
بخشی از آنها دولتی است، مانند سنگْنوشته‌های شاهان و نوشته‌های روی سکّه‌ها و بخشی دیگر،
مبتنی بر داستانهای ملّی، افسانه‌ها و بعضی از آداب و رسوم اجتماعی است و
پیکرة اصلی ادبیّات شفاهی غیردینی پیش از اسلام را تشکیل می‌دهد.
امّا بیشتر آثاری که از این دوران به صورت مکتوب بر جای مانده با دستگاههای دینیِ زردشتی، بودایی، مانوی و مسیحی مرتبط است
و بدنة اصلی ادبیّات دینی ایران پیش از اسلام را می‌سازد.
در ایران پیش از اسلام، آثار دینی و ادبی معمولاً به کتابت درنمی‌آمده و بیشتر به صورت روایی، سینه به سینه، منتقل و حفظ می‌شده است.
مثلاً کتاب اوستا * ، پس از سده‌ها انتقال شفاهی، سرانجام در دورة ساسانی به کتابت درآمد (کلنز، ص. 33 ).
پایبندی ایرانیان به حفظ سنّت ادبیّات شفاهی و نیز جنگها و تعصّبات دینی و فرهنگی و تغییر خطّ و زبان و
بسیاری عوامل دیگر موجب نابودی گنجینه ادبی پرارزش ایران پیش از اسلام شده است.
از این‌رو، آنچه از زبانهای مختلف ایرانی به صورت مکتوب باقی مانده در برابر حجم گستردة ادبیّات ایران باستان بسیار ناچیز است.
جهت دانلود مقاله اینجا را کلیک کنید
.: Weblog Themes By Pichak :.
بازدید امروز: 0
بازدید دیروز: 0
کل بازدیدها: 5995
